Normy i certyfikaty odzieży roboczej i ochronnej: Odzież ochronna klasy 1
Odzież ochronna to rodzaj odzieży służący ochronie pracownika przed działaniem czynników szkodliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia oraz zabezpieczeniu przed ewentualnymi urazami ciała. Tak definiowana odzież ochronna stanowi przykład odzieży roboczej. Warto jednak pamiętać o tym, że pojęcia te nie są tożsame, a zwykła odzież robocza nie zawsze spełnia normy przewidziane dla odzieży ochronnej. W szczególności dla odzieży ochronnej klasy 1 chroniącej przed czynnikami mogącymi spowodować najgroźniejsze następstwa dla użytkownika, których bezpośrednich skutków działania nie można zidentyfikować w odpowiednim czasie.
Od 21 kwietnia 2018 roku normy dla odzieży ochronnej określa Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej które uchyla dyrektywę Rady 89/686/EWG.
Ubrania ochronne klasy 1: Kategorie i klasy odzieży ochronnej
Odzież robocza i ochronna dzieli się na trzy kategorie, w ramach których wyróżnia się:
- odzież ochronna chroniącą przed minimalnymi zagrożeniami (Kategoria I),
- odzież ochronną chroniąca przed konkretnym czynnikiem, niezagrażającym życiu i niepowodującym poważnego i trwałego uszczerbku na zdrowi (Kategoria II),
- wysoce specjalistyczną odzież ochronną chroniącą przed czynnikami mogącymi spowodować najgroźniejsze następstwa dla użytkownika, a których bezpośrednich skutków działania nie można zidentyfikować w odpowiednim czasie (Kategoria III).
W obrębie każdej kategorii wyróżnia się dodatkowo klasy odzieży ochronnej. Zgodnie z normą PN-EN ISO 11611 odzież ochronna do stosowania podczas spawania i w procesach pokrewnych powinna charakteryzować się ograniczoną zdolnością do rozprzestrzeniania płomienia. Minimalny poziom ochrony przed drobnymi rozpryskami stopionych metali wynosi przynajmniej 15 kropli. Taką ochronę musi muszą zapewniać ubrania ochronne klasy 1. Również norma dotycząca odzieży ochronnej przez zagrożeniami termicznymi spowodowanymi łukiem elektrycznym (PN-EN 61482-1-2) dzieli ubrania ochronne na klasy. Ubrania ochronne klasy 1 zapewniają minimalny poziom ochrony (wynosi 4kA), podczas gdy odzież ochronna klasy 2 zapewnia najwyższy poziom ochrony (wynosi 7kA).
Podział odzieży ochronnej na klasy jest wyraźnie zaznaczony także w normie PN-EN ISO 20471 określającej wymagania dla odzieży o intensywnej widzialności. Odzież o intensywnej widzialności to ubrania ochronne, które dają możliwość sygnalizacji obecności pracownika wykonującego powierzone zadania w strefie ruchu. Dzięki odzieży o intensywnej widzialności pracownik jest widoczny przez operatorów pojazdów lub innych urządzeń mechanicznych, jak również kierowców samochodów. Odzież zapewnia widzialność w każdych warunkach oświetlenia. W normie ISO 20471 wyróżniono trzy kategorie tego typu odzieży, które różnią się od siebie minimalną powierzchnia intensywnie widzialnego materiału. Także tutaj ubrania ochronne klasy 1 to odzież zapewaniająca najniższy poziom ochrony.
Odzież ochronna klasy 1 – Minimalny poziom bezpieczeństwa pracownika
Odzież ochronna klasy 1 to najczęściej proste ubrania, których poziom skuteczności użytkownik może ocenić samodzielnie. W zależności do specyfiki warunków panujących w miejscu pracy ubrania ochronne klasy 1 mogą być wykonywane z impregnowanych tkanin ochronnych:
- trudnopalnych,
- kwasoochronnych,
- pyłochłonnych.
W zdecydowanej większości jest do odzież kwalifikowana jako ubrania robocze i odzież ochronna należące do Kategorii I, choć nie jest to warunek. Znajdziemy wśród nich odzież chroniącą przed:
- zabrudzeniami szkodliwymi dla zdrowia,
- uszkodzeniami mechanicznymi o powierzchownych skutkach,
- zagrożeniami związanymi z gorącym czynnikiem o niewielkim stopniu zagrożenia,
- czynnikami atmosferycznymi.
